Jump to content

Սիվ Ենսեն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սիվ Ենսեն
բուկմոլ՝ Siv Jensen
Դիմանկար
Ծնվել էհունիսի 1, 1969(1969-06-01)[1][2][3][…] (55 տարեկան)
ԾննդավայրՕսլո, Նորվեգիա
Քաղաքացիություն Նորվեգիա
Կրոնլյութերականություն
ԿրթությունՕսլոյի արևտրային դպրոց և Նորվեգիայի տնտեսագիտական դպրոց
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, տնտեսագետ և ֆրիլանսեր
ԱշխատավայրNorwegian Society for Sea Rescue?[4]
Զբաղեցրած պաշտոններՆորվեգիայի խորհրդարանի անդամ, Նորվեգիայի ֆինանսների նախարար, Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ, Նորվեգիայի պառլամենտի փոխանդամ, Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ, Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ, Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ, Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ և կուսակցության առաջնորդ
ԿուսակցությունԶարգացման կուսակցություն[2]
ԱնդամությունNorwegian Young Conservatives?
 Siv Jensen Վիքիպահեստում

Սիվ Ենսեն (նորվ.՝ Siv Jensen, հունիսի 1, 1969(1969-06-01)[1][2][3][…], Օսլո, Նորվեգիա), նորվեգացի քաղաքական գործիչ, Զարգացման կուսակցության առաջնորդ 2006-2021 թվականներին։ Սիվ Ենսենը Զարգացման կուսակցության վարչապետի թեկնածուն էր 2009 թվականի սեպտեմբերի 14-ին և 2013 թվականի սեպտեմբերի 9-ին կայացած խորհրդարանական ընտրություններում։ 2013 թվականի հոկտեմբերի 16-ից մինչև 2020 թվականի հունվարի 24-ը Նորվեգիայի ֆինանսների նախարար։ Նա նաև Նորվեգիայի խորհրդարանի անդամ էր Օսլոյից 1997-2021 թվականներին։

Ենսենը ծնվել և մեծացել է Օսլոյում, ավարտել է Նորվեգիայի տնտեսագիտության դպրոցը՝ բիզնես կրթություն որակավորմամբ։ Նա առաջին անգամ պատգամավոր է ընտրվել 1997 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում, իսկ ավելի ուշ վերընտրվել է չորս անգամ անընդմեջ։ 2001-2005 թվականներին նախագահել է ֆինանսների և տնտեսական հարցերի խորհրդարանական մշտական ​​հանձնաժողովը, իսկ 2006 թվականին փոխարինել է երկարամյա նախագահ Կարլ Ի. Հեյգենին՝ որպես Զարգացման կուսակցության առաջնորդ։

Ենսենը 2009 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում եղել է Զարգացման կուսակցության վարչապետի թեկնածուն, որը կուսակցության համար ռեկորդային բարձր արդյունքներ է գրանցել։ 2013 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ նա աջակցել է Պահպանողական կուսակցության գլխավորած կոալիցիոն կառավարություն ձևավորելու հեռանկարները և իր կուսակցությունը բերել է Սոլբերգի կաբինետ, որը Զարգացման կուսակցության առաջին մասնակցությունն էր կառավարությունում։

2019 թվականի հոկտեմբերին Ենսենը դարձել է Նորվեգիայի ամենաերկար պաշտոնավարած ֆինանսների նախարարը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից ի վեր[5]։

Վաղ կյանք և կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սիվ Ենսենը ծնվել է Օսլոյում՝ ինքնազբաղ Թորե Ենսենի (1926-1989) և Մոնիկա Կյելսբերգի (ծնված 1939 թվականին) ընտանիքում[6], որոնք նրա մանկության տարիներին կոշիկի խանութի սեփականատերեր էին։ Չնայած նա կարծել է, որ իր թաղամասը հիանալի վայր էր մանկության համար, նրա տունը հաճախ է կողոպտվել[7]։ Նրա ծնողները ամուսնալուծվել են մոտ 1980 թվականին[8] և շուտով հայրը տեղափոխվել է Շվեդիա[9]։ Նրա մայրը որոշ ժամանակ ակտիվ է եղել Ուլերնի Զարգացման կուսակցությունում, մինչև պարզել է, որ քաղաքականությունը «իր բանը չէ»[10]։

1985 թվականին Մարիենլիստի տարրական դպրոցն ավարտելուց հետո Ենսենն ընդունվել է Օսլոյի Ֆրոգներ շրջանի Օսլոյի առևտրային դպրոցի ավագ դպրոցը, որն ավարտել է 1988 թվականին։ Այնուհետր ընդունվել է Նորվեգիայի Տնտեսագիտության դպրոց՝ 1992 թվականին ստանալով բիզնեսի գիտական ​​աստիճան[6]։ Նույն թվականից աշխատել է որպես Radio 1-ի վաճառքի խորհրդատու, մինչև 1994 թվականին իր մասնագիտական կյանքը ամբողջությամբ նվիրել է քաղաքականությանը[11]։

Նրա խոսքով՝ քաղաքականության նկատմամբ իր հետաքրքրությունն առաջացել է Մարիենլիստի տարրական դպրոցում, որտեղ դասարանում հաճախ քննարկումներ են եղել։ Այդ քննարկումներին մասնակցել են երկու աշակերտ, որոնք սոցիալիստական երիտասարդության անդամներ էին, և որոնցից մեկը նրա լավագույն ընկերն էր, որը դարձել է սոցիալիստ[9]։ Սակայն շուտով Ենսենը հայտնաբերել է, որ վճռականորեն համաձայն չէ նրանց տեսակետներին[12]։ 1988 թվականին նա միացել է Զարգացման կուսակցությանը[9], մասամբ մոր շնորհիվ[10]։ Կուսակցությանն անդամակցելուց անմիջապես առաջ նա կարճ ժամանակ՝ մոտ մեկ շաբաթ, Երիտասարդ պահպանողականների կուսակցության անդամ է եղել[9][12]։

Քաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խորհրդարանի անդամ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ենսենը եղել է Օսլոյի ընտրատարածքից Սթորթինգի անդամ 1997 թվականին առաջին անգամ ընտրվելուց ի վեր, իսկ 1993-1997 թվականներին զբաղեցրել է ներկայացուցչի տեղակալի պաշտոնը։ Քանի որ նա 2013 թվականին աշխատում էր կառավարության կաբինետում, ներկայացուցչի տեղակալ Մազյար Քեշվարին զբաղեցրել է նրա տեղը՝ որպես մշտական անդամ[6]։ 2001-2005 թվականներին Ենսենը ղեկավարել է ֆինանսների և տնտեսական հարցերի մշտական հանձնաժողովը՝ 1997 թվականից լինելով կոմիտեի անդամ, իսկ 2005-2013 թվականներին եղել է արտաքին հարաբերությունների և պաշտպանության մշտական հանձնաժողովի անդամ[13]։ Կենտրոնական դեր է խաղացել Կյել Մագնե Բոնդևիկի կենտրոնամետ կառավարության հետ բյուջեի բանակցություններում, և ֆինանսական հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնում նրա աշխատանքը հանգեցրել է նրան, որ նա ավելի ու ավելի նշանավոր գործիչ է դարձել իր կուսակցությունում[11]։

Կուսակցության ղեկավարություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սիվ Ենսենը 2006 թվականին
Սիվ Ենսենը ելույթ է ունենում Օսլոյում 2009 թվականի նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ:
Սիվ Ենսենը Ստոկհոլմում, Շվեդիա, 2009 թվական
Ենսենը նախկին վարչապետ Ենս Սթոլթենբերգի հետ
Հադիա Թայիկը (աջից) Սիվ Ենսենի հետ Հյուսիսային մեդիա օրերի ընթացքում․ 2013 թվական

1990-ականների սկզբին կուսակցության ներսում երիտասարդ ազատականների և կուսակցության նախագահ Կառլ Ի. Հեյգենի միջև հակամարտության ժամանակ Ենսենը կանգնել է Հեյգենի կողքին[9]։ Նա նաև աջակցել է վերջինիս 2001 թվականի ներքին հակամարտության ժամանակ և նույն թվականին հայտարարել է, որ Հեյգենն իր համար հոր դեր է խաղացել[8]։ 1998 թվականին նա դարձել է Զարգացման կուսակցության նախագահի առաջին տեղակալ, իսկ 2005 թվականին՝ կուսակցության խորհրդարանական առաջնորդ։ 1998 թվականին նա դարձել է Զարգացման կուսակցության նախագահի առաջին տեղակալ, իսկ 2005 թվականին՝ կուսակցության խորհրդարանական առաջնորդ։ 2006 թվականին Կառլ Ի․ Հեյգենը, որը 1978 թվականից կուսակցության նախագահն էր, հրաժարական է տվել՝ դառնալով խորհրդարանի փոխնախագահ, իսկ Ենսենը ստանձնել է Զարգացմանի ղեկավարությունը՝ չնայած ներքին ընդդիմության բացակայությանը[11]։ Չնայած շատերը շահարկել են Հեյգենի հրաժարականից հետո կուսակցության կենսունակության և նրա ապագայի հարցը, 2004 թվականին անցկացված հարցումը ցույց է տվել, որ Ենսենն ավելի շատ ընդհանուր աջակցություն է վայելում, քան նա, ինչը բացատրվել է նրանով, որ Ենսենը հակասություններ չի առաջացրել[14]։ Շատերը նաև կանխատեսել են կուսակցության համար ավելի չափավոր ընթացք, քանի որ նա առաջնորդ կլիներ, բայց նա հաստատակամորեն հավատարիմ է մնացել կուսակցության քաղաքականությանը[9]։ Այնուամենայնիվ, նրա առաջնորդության ոճը համարվել է ավելի մեղմ, քան Հեյգենինը[11]։

2009 թվականի մայիսին Ենսենը դասախոսություն է կարդացել Միացյալ Թագավորության Համայնքների պալատում Պահպանողական կուսակցությունից խորհրդարանի պատգամավոր Մալքոլմ Ռիֆքինդի հրավերով։ Միջոցառման կազմակերպման համար պատասխանատու Henry Jackson Society վերլուծական կենտրոնի մեդիա տնօրեն Ալեքս Թրայը ասել է, որ հրավերի հիմնական պատճառը եղել է իր իր «ներգրավվածությունը ահաբեկչության և բազմամշակութային հասարակության հետ կապված մարտահրավերներին»։ Ակնկալվել է, որ հանդիպմանը կներկայանան խորհրդարանի մինչև հարյուր պատգամավոր, բիզնես առաջնորդներ և բրիտանական քաղաքականության առանցքային դեմքեր։ Ենսենն ասել է, որ «մենք շատ բան ունենք սովորելու բրիտանացիներից, բայց երբ խոսքը վերաբերում է ներգաղթի քաղաքականությանը, կարծում եմ, որ Բրիտանիան լիովին ձախողվել է»[15]։

Որպես Զարգացման կուսակցության առաջնորդ՝ Ենսենը 2007 թվականի սկզբին հանդես է եկել Պահպանողական կուսակցության առաջնորդ Էռնա Սուլբերգի հետ բանակցություններ վարելու նախաձեռնությամբ՝ ձգտելով 2009 թվականի ընտրություններում ստեղծել լայն կենտրոնամետ կոալիցիա[9]։ Աջ կենտրոնամետ կուսակցությունների միջև չլուծված տարաձայնությունների ֆոնին[16] նա 2009 թվականի ընտրություններում առաջադրել է իր թեկնածությունը վարչապետի պաշտոնում և ստացել ձայների ռեկորդային մաս՝ 22,9%, թեև կուսակցությունները միասին վերցրած ի վերջո պարտվել են ձախ կենտրոնամետ կոալիցիային[11]։

2011 թվականին Aftenposten լրագիրը գրել է, որ Ենսենի կառավարման ընթացքում Զարգացման կուսակցությունը ապրել է իր «երկու լավագույն ազգային ընտրությունները»[17]։ 2013 թվականի ընտրություններին ընդառաջ Ենսենը շարունակել է աշխատել լայն աջակենտրոն կոալիցիայում և վարչապետի պաշտոնում հավանություն տվել Էռնա Սոլբերգին։ Չնայած ձայների զգալի նվազմանը՝ նա պատմության մեջ առաջին անգամ Զարգացման կուսակցությանը առաջնորդել է կառավարական կոալիցիայի ստեղծման շուրջ բանակցությունների[11]։

Կոալիցիոն մյուս կուսակցությունների՝ ԴԱԻՇ-ի հետ կապված կնոջն ու նրա հիվանդ երեխային տուն բերելու որոշումից հետո՝ 2020 թվականի հունվարի 20-ին, Ենսենը հայտարարել է, որ իր կուսակցությունը դուրս է գալիս կառավարությունից՝ ի նշան որոշման դեմ բողոքի։ Որպես մեկ այլ պատճառ նշվել է այն, որ կուսակցությունը չի կարողացել առաջ տանել իր քաղաքականությունը կառավարությունում, և նա հայտարարել է, որ «չարժի շարունակական կորուստներ ունենալ»։ Նա Զարգացման կուսակցության մյուս նախարարների հետ պաշտոնապես դուրս է եկել կառավարությունից հունվարի 24-ին, ինչը կուսակցության՝ կառավարությունից դուրս գալու առաջին դեպքն էր[18]։

2021 թվականի փետրվարի 18-ին Ենսենը հայտարարել է, որ կհեռանա կուսակցության ղեկավարի պաշտոնից այն բանից հետո, երբ մայիսին կայանալիք կուսակցության համագումարում նոր առաջնորդ ընտրվի։ Նա նաև ասել է, որ չի առաջադրվելու վերընտրվելու համար սեպտեմբերին կայանալիք ընտրություններում։ Նա վկայակոչել է, որ պետք է ավելի շատ կենտրոնանա իր անձնական կյանքի և ընտանիքի վրա և մատնանշել Սիլվի Լիսթհյոուգին՝ որպես իր նախընտրած իրավահաջորդ։ [19]։ Հետագայում՝ մարտի վերջին, Լիսթհյոուգը նշանակվել է որպես նրա իրավահաջորդ, իսկ պաշտոնապես ընտրվել է մայիսի 8-ին կայացած կուսակցական համագումարում[20]։

Ֆինանսների նախարար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի հոկտեմբերի 16-ին Ենսենը նշանակվել է ֆինանսների նախարար, քանի որ Զարգացման կուսակցությունը միացել է Պահպանողական կուսակցության գլխավորած կոալիցիոն փոքրամասնության կառավարությանը, որը կուսակցության պատմության մեջ առաջին մասնակցությունն էր կառավարությանը[21]։ Ենսենի առաջին ազգային բյուջեն ներառել է հարկերի կրճատման և Նորվեգիայի նավթային հարստության մեծ մասը ծախսելու առաջարկներ, և նա նաև նշանակել է հանձնաժողով՝ քննարկելու նավթային հիմնադրամի 4% բյուջետային ծախսերի Կանոնում փոփոխությունները[22]։

Հետքաղաքական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի օգոստոսին հայտարարվել է, որ Ենսենը համաձայնել է ղեկավարել Նորվեգական ծովային փրկության ընկերության կողմից ստեղծված ջրահեղձման կանխարգելման կազմակերպությունը։ 2022 թվականի հունիսին հայտնի է դարձել, որ կազմակերպությունը ստացել է Flyte անվանումը[23]։ Նա այդ պաշտոնից հեռացել է 2024 թվականի հունվարին՝ քաղաքական խորհրդական դառնալու համար[24]։

Քաղաքական հայացքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ենսենն իր կուսակցությունը բնութագրել է որպես «դասական լիբերալ կուսակցություն, ինչպես նաև շատ ժողովրդավարական կուսակցություն», և որ նրա «գործունեության հիմնական ուղղություններն են անհատի ազատությունը, անհատական իրավունքները, ավելի քիչ պետական ​​և ավելի շատ անհատական ​​ազատությունը», նաև այն, որ կուսակցությունը «կողմ է ավելի մեծ մրցակցությանը, քանի որ մենք պայքարում ենք պետական ​​մենաշնորհների դեմ և որովհետև վնասում են մրցակցությունը, գների մակարդակը, տարբեր դիստրիբյուտորների միջև ընտրելու մարդկանց կարողությունը։ Դա է կուսակցության հիմքում ընկած մեր հիմնական գաղափարախոսությունը»[25]։

Այն բանից հետո, երբ բրիտանական մամուլը նրան անվանել է «նորվեգացի Մարգարետ Թետչեր», Ենսենը հայտարարել է, որ Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետ Մարգարետ Թետչերին համարում է իր «քաղաքական հերոսներից» մեկը[26]։ Թետչերին համարելով «հակասական քաղաքական գործիչ, որը համարձակվել է ինչ-որ բանի օգտին հանդես գալ», Ենսենը աջակցություն է հայտնել Թետչերի քաղաքականությանը, ինչպիսին է «(շուկայական տնտեսությանը) այլընտրանք չկա»[27]։

Իսրայել

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սիվ Ենսենը ելույթ է ունենում Զարգացման կուսակցության երիտասարդական ամառային ճամբարի առջև:

Ենսենը Իսրայելի հավատարիմ կողմնակիցն է եղել և հայտարարել է, որ «չի վախենում պաշտպանել Իսրայելի ինքնապաշտպանության իրավունքը»։ 2008 թվականի ամռանը նա այցելել է Իսրայելի Սդերոտ քաղաք և իր աչքերով տեսավ, թե ինչպես է Համասը ռմբակոծում այն՝ ստիպելով նրան և իր ընկերությանը վազել դեպի օդային հարձակման ապաստարան։ Նա կտրականապես դեմ է եղել Համասը ճանաչելու Նորվեգիայի կառավարության որոշմանը, քանի որ կարծել է, որ որ «դուք չեք բանակցում ահաբեկիչների հետ, դուք պարզապես չեք բանակցում»[26]։ Բացի այդ՝ Ենսենը հանդես է եկել Իսրայելում Նորվեգիայի դեսպանատունը Թել Ավիվից Երուսաղեմ տեղափոխելու օգտին՝ միաժամանակ բաց լինելով Պաղեստինյան պետության ապագա ճանաչման համար[28]։

2009 թվականի հունվարին Գազայի պատերազմի լույսի ներքո նա կոչով է հանդես եկել Օսլոյում Իսրայելի աջակցության «Թող Իսրայելն ապրի» խորագրով ցույցի ժամանակ։ Իսրայելի նկատմամբ Զարգացման կուսակցության ընդհանուր քաղաքականությունը, որին աջակցել է ցույցին Ենսենի հայտնվելը և այն փաստը, որ Քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցության առաջնորդ Դագֆին Հեյբրոտենը չի միացել ցույցին, հանգեցրել է նրան, որ քրիստոնյա-դեմոկրատ ընտրողներից շատերն անցել են Զարգացման կուսակցության կողմը[29]։ Դրանից անմիջապես հետո Նորվեգիայի ոստիկանության անվտանգության ծառայությունը (PST) հրապարակել է տեղեկատվություն՝ վախենալով, որ նա կարող է հարձակման թիրախ դառնալ[30]։ 2008-2009 թվականներին Օսլոյի անկարգությունների ժամանակ տեղի ունեցած ելույթի ժամանակ նրա և իսրայելամետ ցուցարարների վրա հանկարծակի քարեր նետելով հարձակվել են կատաղի ապստամբներ, և Ենսենը ստիպված է եղել լքել ամբիոնը[31]։

Արմատական ​​իսլամ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի փետրվարին Ենսենը հանդես է եկել ելույթով, որում նախազգուշացրել է Նորվեգիայի «գաղտագողի իսլամացման» (snikislamisering) մասին՝ հիջաբը որպես ոստիկանական համազգեստի տարր կրելու թույլտվության, մուսուլմանական խմբերի՝ բանտերում միայն մուսուլմանների համար կրթության ու հատուկ սննդի պահանջների վերաբերյալ հանրային քննարկումների ֆոնին[32]։ Այս ելույթը մեծ հակասություններ է առաջացրել այլ կուսակցություններում[33][34]։ Նա օգտագործել է Շվեդիայի Մալմյո քաղաքի Ռոզենգարդ թաղամասը, որը ծանրաբեռնված էր ներգաղթյալներով, որպեսզի ցուցադրի ինտեգրման քաղաքականության ձախողումը՝ պնդելով, որ շարիաթի օրենքները փոխարինել են շվեդական օրենքներին, և որ արտակարգ իրավիճակների աշխատակիցները չեն կարող մուտք գործել որոշակի տարածքներ։ Այս հայտարարությունները մեծ հակասություններ են առաջացրել Շվեդիայում, և Մալմյոյի քաղաքապետն ու ոստիկանապետը Զարգացման կուսակցությանը հրավիրել են շրջայց կատարել Ռոզենգարդում, որը նա ընդունել է[35][36]։ Այնուամենայնիվ, Ենսենն ինքը չի միացել շրջագայությանը[37]։

Այնուհետև, 2009 թվականի մարտին նա հայտարարել է, որ արմատական ​​իսլամի դեմ պայքարը «մեր ժամանակների ամենակարևոր պայքարն է»։ Նա ասել է, որ ինքը՝ որպես դասական լիբերալ, միշտ պայքարելու է տոտալիտար գաղափարների դեմ, ինչպիսիք են կոմունիզմը և նացիզմը, և որ արմատական ​​իսլամը «մութ ու սարսափելի գաղափարախոսություն է»։ Նա նաև մեղադրել է մյուս կուսակցություններին վախկոտության մեջ՝ անտեսելով Զարգացման կուսակցության բարձրացրած հարցերը, և պնդել, որ «դա հավանաբար արտահայտությունն է այն բանի, որ նրանք չեն հասկանում, թե ինչ է կատարվում իրենց շրջապատող հասարակության մեջ։ Նրանք փակում են աչքերը և փորձում ներկայանալ որպես հանդուրժող և լիբերալ, մինչդեռ իրականում նրանք խորապես անհանդուրժող են»[38]։ Հասարակական կարծիքի հարցումների համաձայն՝ այս երկու հակասական հայտարարությունները հանգեցրել են Զարգացման կուսակցության ժողովրդականության զգալի աճի[38]։ Ի պատասխան 2010 թվականի սկզբին տեղի ունեցած մի միջադեպի, երբ հազարավոր մուսուլմաններ ցույցի էին դուրս եկել Օսլոյում, նա փոխել է իր պնդումը Նորվեգիայի «գաղտնի իսլամացման» մասին՝ փոխարենը պնդելով, որ այժմ բանավեճը լիակատար իսլամացման մասին է[39][40]։ Ցույցի ժամանակ (ի պատասխան Dagbladet թերթի կողմից լրատվական սյուժեի համատեքստում Մուհամմադի ծաղրանկարի հրապարակմանը) իսլամիստ Մոհյելդին Մոհամադը, մասնավորապես, «նախազգուշացրել է» Նորվեգիայում «9/11» կամ «7/7»-ի մասին՝ ամբոխի ծափահարությունների ներքո[41]։

Կլիմայի փոփոխություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականի դեկտեմբերին Ենսենը կասկածի տակ է դրել կլիմայի փոփոխության վերաբերյալ գիտական ​​կոնսենսուսը, որը ենթադրում էր, որ կլիմայի փոփոխությունը տեխնածին է և վտանգավոր՝ վկայակոչելով 1970-ականների գլոբալ սառեցման փոքրամասնության վարկածը՝ կլիմայագիտությունը կասկածի տակ դնելու համար։ Չնայած դրան՝ նա մեծապես աջակցել է վերականգնվող էներգիայի արտադրության ընդլայնմանը և հետազոտություններին[26]։ 2010 թվականի հունվարին նա հարձակվել է IPCC-ի վրա՝ մեղադրելով հանձնաժողովի զեկույցը կեղծ տվյալների վրա հիմնված լինելու մեջ։ Նա անդրադարձել է Հիմալայան սառցադաշտերի հալման սխալ հայտարարությանը, Ալբերտ Գոռի և Յոնաս Գահր Ստյորեի սառույցի հալման կանխատեսումներին, վիճակագրական նմուշառման հարցերին և կլիմայական հետազոտությունների բաժնի կլիմայագետների նամակներին[42]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացի երեք խորթ քույրերից[12]՝ Ենսենն ունի կրտսեր եղբայր՝ գործարար Թոմ Էյնար Ենսենը[43] և կրտսեր քույր՝ Նինա Ենսենը՝ WWF-ի նախկին գործադիր տնօրենը[11][44] Նորվեգիայում։ Նրա մեծ տատը վաղ ֆեմինիստուհի Բեթզի Կյելսբերգն էր[45]։ Չնայած Ենսենը մեկ անգամ նշանված է եղել, երբեք չի ամուսնացել[46]։

Ենսենը հայտարարել է, որ «Նորվեգիայի եկեղեցու հպարտ անդամ է»՝ միաժամանակ որոշակի անձնական կասկած հայտնելով քրիստոնեական որոշ վարդապետությունների վերաբերյալ։ Նա քննադատել է եկեղեցու առաջնորդներին քաղաքականության մեջ չափից դուրս ներգրավվելու համար, հատկապես այն պատճառով, որ որոշ եկեղեցական առաջնորդներ հրապարակայնորեն դեմ են արտահայտվել Նորվեգիայի նավթահորերի հորատմանը[47][48]։

2006 թվականին լույս է տեսել Սիվ Ենսենի կենսագրությունը, որը գրել է Fett ֆեմինիստական ամսագրի գլխավոր խմբագիր Մարտինա Աուդալը՝ հետագայում ձախակողմյան Ny Tid լրատվական ամսագրի գլխավոր խմբագիրը[49]

Մատենագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Aurdal, Martine (2006). Siv: Portrett av en formann. Oslo: Kagge forlag.

Տես նաև

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 https://www.stortinget.no/no/Representanter-og-komiteer/Representantene/Representantfordeling/Representant/?perid=SIVJ&tab=Biography
  3. ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  4. ↑ https://www.vg.no/nyheter/innenriks/i/Qyr1GJ/siv-jensens-nye-jobb-skal-jobbe-for-faerre-doede-paa-sjoeen
  5. ↑ «Stoltenberg warned, but now Jensen is historic» (նորվեգերեն). TV 2. 2019 թ․ հոկտեմբերի 9. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 10-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Jensen, Siv (1969-)». Stortinget.no (նորվեգերեն). 2008 մարտի 9. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի-ին.
  7. ↑ Tennfjord, Ingvild Wedaa (2005 թ․ մայիսի 2). «Under panseret». Dagbladet (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեմտեմբերի 21-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 Ergo, Thomas (2001 թ․ դեկտեմբերի 1). «På mors parti». Dagbladet (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 Olaussen, Lise Merete. «Siv Jensen». Norsk biografisk leksikon (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 Hele Historien: Siv Jensen (9 November 2006). TV 2.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 "Siv Jensen", Store norske leksikon, 3.11.2013
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Portrettet: Siv Jensen». P4 (նորվեգերեն). 2009 թ․ մարտի 01. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  13. ↑ Minister of Finance Siv Jensen (Progress Party), Ministry of Finance
  14. ↑ «Siv Jensen danker ut Hagen». Dagens Næringsliv (նորվեգերեն). 2004 թ․ դեկտեմբերի 21. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեեմբերի 21-ին.
  15. ↑ Mollatt, Camilla (2009 թ․ մայիսի 08). «Siv Jensen holder foredrag for ledere i britisk politikk og næringsliv». Progress Party (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  16. ↑ "Frp mot full isolasjon" Արխիվացված 2014-12-18 Wayback Machine, ABC Nyheter/NTB, 20.01.2009
  17. ↑ Verdens Gang. 2011 թ․ նոյեմբերի 17. «I den virkelige verden har Frp under Siv Jensen gjort sine beste valg gjennom historien.» {{cite news}}: Missing or empty |title= (օգնություն)
  18. ↑ «Progress Party exit: The first time a party withdraws from government» (Norwegian). Aftenposten. 2020 թ․ հունվարի 20. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 20-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  19. ↑ «Siv Jensen stands down. Points to Sylvi Listhaug» (Norwegian). Dagbladet. 2021 թ․ փետրվարի 18. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 18-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  20. ↑ «Sylvi Listhaug elected new Progress Party leader» (Norwegian). Adressa. 2021 թ․ մայիսի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-12-23-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 8-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  21. ↑ Saleha Mohsin, "Norway Names Jensen Finance Minister After Oil Spending Deal", Bloomberg, 2013 թ․ հոկըեմբերի 16
  22. ↑ "Norway to Spend More Oil Wealth, Cut Taxes", Wall Street Journal, Oct. 8, 2014
  23. ↑ «Siv Jensen leder ny organisasjon – skal få ned drukningstallene» (նորվեգերեն). Dagsavisen. 2022 թ․ հունիսի 28. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 18-ին.
  24. ↑ «Siv Jensen går av som Flyte-leder» (նորվեգերեն). NRK. 2024 թ․ հունվարի 4. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 06-ին.
  25. ↑ «Interview: Norwegian Party Leader Rejects 'Anti-Muslim' Label». Radio Free Europe. 2011 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 06-ին.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Bawer, Bruce (2008 թ․ դեկտեմբեր). «A Norwegian Thatcher?». Standpoint. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  27. ↑ Thorenfeldt, Gunnar (2009 թ․ մայիսի 07). «Norges nye jernlady». Dagbladet (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  28. ↑ «Jensen vil flytte norsk ambassade til Jerusalem». Verdens Gang (NTB) (նորվեգերեն). 2008 թ․ օգոստոսի 27.
  29. ↑ Fondenes, Eivind (2009 թ․ սեպտեմբերի 01). «- Israels krigføring var også terror». TV 2 (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  30. ↑ «Politiet frykter angrep på Siv Jensen». Verdens Gang (նորվեգերեն). 2009 թ․ հունվարի 08. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  31. ↑ «Politiet bruker tåregass mot demonstranter». Verdens Gang (նորվեգերեն). 2009 թ․ հունվարի 08.
  32. ↑ «Siv Jensen advarer mot snikislamisering». Dagbladet (նորվեգերեն). 2009 թ․ փոտրվարի 21. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  33. ↑ Hammerstad, Kathrine (2009 թ․ փոտրվարի 23). «Vil stenge Siv ute fra innvandringsdebatten». Verdens Gang (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  34. ↑ Myklebust, Bjørn; Langset, Kristine Grue (2009 թ․ փոետրվարի 23). «- Sivs beskrivelse er langt fra sann». Norwegian Broadcasting Corporation (նորվեգերեն). Վերցված է 201 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  35. ↑ Tommelstad, Bjørnar (2009 թ․ փետրվարի 23). «Politisjefen i Rosengård "arresterer" Siv Jensen - Svensk lov gjelder i Rosengård». Verdens Gang (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  36. ↑ «Ønsker Frp velkommen til Rosengård». Dagsavisen (նորվեգերեն). 2009 թ․ փետրվարի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ օգոստոսի 09-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  37. ↑ Lepperød, Trond; Lilleås, Heidi Schei (2009 թ․ մարտի 09). «Jensen står over Sverige-tur». Nettavisen (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-08-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  38. ↑ 38,0 38,1 Kristiansen, Arnhild Aass (2009 թ․ մարտի 02). «- Kampen mot radikal islam er vår tids viktigste». Dagbladet (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  39. ↑ Magnus, Gunnar (2010 թ․ փետրվարի 13). «Frykter åpen islamisering». Aftenposten (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  40. ↑ «Siv Jensens tordentale». Norwegian Broadcasting Corporation (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին. (Video clip)
  41. ↑ «Advarte mot 11. september i Norge». Dagbladet (նորվեգերեն). 2010 թ․ փետրվարի 12. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  42. ↑ Audestad, Gunnar Magnus Paul (2010 թ․ հունվարի 31). «- Ikke mer snakk om global oppvarming». Aftenposten (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունիսի 04-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  43. ↑ Online, Hegnar (2013 թ․ սեպտեմբերի 13). «Jensen gikk på dagen». Dagbladet.no (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2013-09-15-ին. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
  44. ↑ Torvik, Line (2007 թ․ հունվարի 27). «Frp-Siv får miljøkjeft fra lillesøster». Verdens Gang (նորվեգերեն). Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  45. ↑ Haugstad, Tormod (2008 թ․ նոյեմբերի 18). «FrP-Siv vil lykkes innen 2013». Teknisk Ukeblad (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011-07-26-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
  46. ↑ Nilsen, Per Ingar (2013 թ․ օգոստոսի 23). «Siv Jensen snakker ut om bruddet Brøt forlovelse med drømmemannen». Her og Nå (նորվեգերեն). Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 14-ին.
  47. ↑ "Oljesøl fra Kirken", E24, 20.02.2009
  48. ↑ "En varslet katastrofe", Vårt Land, 30.08.2013
  49. ↑ Larsen, Christiane Jordheim (2006 թ․ հոկտեմբերի 04). «Avviser drahjelp til Frp». Klassekampen (նորվեգերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հուլիսի 17-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
Կուսակցությունից զբաղեցրած քաղաքական պաշտոններ
Նախորդող:
Լոդվե Սոլհոլմ 		Զարգացման կուսակցության նախագահի առաջին տեղակալ
1999–2006 		Հաջորդող:
Փեր Սանդբերգ
Նախորդող:
Կառլ Հագեն 		Զարգացման կուսակցության առաջնորդ
2006–2021 		Հաջորդող:
Սիլվի Լիսթհյոուգ
Քաղաքական պաշտոններ
Նախորդող:
Սիգբյորն Ջոնսեն 		Ֆինանսների նախարար
2013–2020 		Հաջորդող:
Յան Թորե Սաններ


Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սիվ Ենսեն» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սիվ_Ենսեն&oldid=10110458» էջից